عصر جمعه هم می تواند خوب باشد

آدم باید یک دوستِ مهربان داشته باشد که همه حرفاهایش را با لبخند تایید کند 

دوستِ صبورُ مهربانی که هیچ وقت کم نیاورد ، هیچ وقت دوستِ دیگری نداشته باشد 

دوستی ناب از جنسِ ابرها که هنگام تنهایی باز هم به رویت لبخند بزند 

دوستی که بشود در همه حال آن را به محفلت دعوت کنی

بابت مرتب نبودن اتاقت و موهای پریشانت شرمنده اش نشوی :)

مثلن با هم بلاگ های محبوبتان را ورق بزنید 

با وجود تنها حریمِ آرامش بخش گل گلی و دوستی مهربان مگر می شود عصر جمعه دل آدمیزاد گرفته شود ؟