و به پایان آمد این دفتر ...
درسته بلاگ ظاهرا بُعد واقعی نداره و همه اتفاقات و نوشته ها در حد نوشته ن
ولی بعد معنویش دفتر هر بلاگرو جان دار میکنه و در ذهن هر خواننده تصویر سازی ویژه و مختص به خودش رو داره
و این از معجزه های این دنیایِ مهربون و لیمویی رنگه :)
این دنیا پر از مهربونی های رنگارنگِ
وقتی خوشحالی طیف کامنتا شبرنگ میشه و تداخل انرژی های هر کامنت اون پست رو شادتر میکنه
وقتی پستت بوی غم میده همه با طیف های ملایم برات کامنت میزارن و
تداخل این ارامش دلِ آشوبِ صاحب اثرو آروم میکنه :)
+ ممنون از تک تک بلاگرهای این حوالی کلی با هم خاطره های تلخُ شیرین داشتیم
تا مدت هایی میل به نوشتن نخواهم داشت ...
+ همه ی ما حق داریم مدتی ناراحت باشیم ، گوشه گیر بشیم و تو لاکِ خودمون فرو بریم
ولی حق رها کردن زندگی رو نداریم اینو همیشه یادمون بمونه ...
+ یک دنیا دعای لیمویی بدرقه ی راهتون الهه های نگارنده :)
